اولین پرواز تفریحی من با پاراگلایدر؛ وقتی زمین کوچیک شد

تجربه‌ای متفاوت با گروه پروازی آریا و مربی آریا البرزی

هیچ‌وقت فکر نمی‌کردم بشه فقط با یه تیکه پارچه و چند نخ، از زمین جدا شد! اما اون روز، کنار
مربی آریا البرزی، بندهای هارنس رو بست و گفت:
«آماده‌ای؟ فقط دو قدم می‌دویم و پرواز می‌کنیم.»

شروع ماجرا: بریم بالا یا برگردیم پایین؟

مربی گفت: «الان که وایسادی، فقط کافیه چند قدم جلو بری. بقیه‌ش با باده.»
دویدم. پام جدا شد. پرواز کردم…

وقتی زمین کوچیک شد…

نه موتور، نه صندلی، نه سقف… فقط باد، کوه، سکوت.
و مربی‌ای که گفت: «آفرین! داری پرواز می‌کنی.»

یه اشتباه، یه درس مهم

یه لحظه دست‌هام سفت شد. بال لرزید. مربی سریع واکنش داد:
«برک رو بده بالا… خیلی خوبه…»
فهمیدم اعتماد، مهم‌ترین چیزه. به بال، به مربی، و به خودم.

چرا باید تو هم پرواز کنی؟

• چون زندگی فقط دیدن منظره‌ها از پایین نیست.
• چون یه روز باید خودتو از بالا ببینی.
• چون پرواز تفریحی با پاراگلایدر فقط یه تفریح نیست؛ یه رهایی واقعیه.

اگه تو هم هنوز پرواز نکردی، یه روز صبح، بیا سایت همت.
ما بقیه‌شو می‌سپارم به آسمون…

خاطرات و شرحی از یک مسافر تفریحی (پسنجر) خوش‌ذوق