نیروهای موثر بر آیرودینامیک پرواز با پاراگلایدر
پاراگلایدر برای پرواز پایدار نیاز به تعادل بین نیروهای آیرودینامیکی دارد. چهار نیروی اصلی که بر روی پاراگلایدینگ تأثیر می‌گذارند عبارتند از:
1. لیفت (Lift) – نیروی بالا برنده
لیفت نیرویی است که باعث میشود پاراگلایدر در هوا بماند.
این نیرو عمدتاً به دلیل اختلاف فشار ایجاد شده توسط قانون برنولی و واکنش جریان هوا به سطح زیرین بال (قانون سوم نیوتن) تولید میشود.
افزایش زاویه حمله (زاویه بین بال و جریان هوا) تا حد مشخصی باعث افزایش لیفت میشود.
2. وزن (Weight) – نیروی جاذبه
وزن نیرویی است که به دلیل جاذبه زمین، پاراگلایدر و خلبان را به سمت پایین می‌کشد.
برای حفظ تعادل در پرواز، لیفت باید تا حدی این نیرو را خنثی کند.
خلبان با تغییر وضعیت بدن و استفاده از ترمزها، مسیر پرواز را نسبت به نیروی وزن تنظیم می‌کند.
3. درگ (Drag) – نیروی مقاومت هوا
درگ نیروی مقاومتی است که در جهت مخالف حرکت پرواز عمل می‌کند.
این نیرو به دو نوع تقسیم میشود:
ایندیوست درگ : درگی که لیفت میکرها ایجاد میکنند ، به عبارت دیگر درگی که توسط قطعات تولید کننده لیفت ایجاد میشود.
پارازیتیک درگ : ناشی از اصطکاک مولکولی هوا با سطح بال
برای بهینه‌سازی پرواز، پاراگلایدرها طوری طراحی می‌شوند که درگ را کاهش دهند.
4. تراست (Thrust) – نیروی پیشران
در پروازهای موتوردار (پاراموتور)، این نیرو توسط موتور تولید میشود.
در پروازهای بدون موتور، نیروی تراست عملاً توسط نیروی وزن و انرژی پتانسیل گرانشی ایجاد میشود که باعث حرکت به جلو میشود.
زاویه گلاید (Glide Angle) تعیین‌کننده سرعت پیشروی نسبت به افت ارتفاع است.
تعادل بین نیروها در پرواز پایدار
در یک پرواز پایدار، نیروهای لیفت و وزن یکدیگر را متعادل میکنند، در حالی که تراست (حرکت به جلو) و درگ (مقاومت هوا) نیز در یک تعادل نسبی قرار دارند. خلبان با کنترل این نیروها می‌تواند سرعت، جهت و ارتفاع پرواز را تنظیم کند.
برای دانستن موارد ضروری پاراگلایدینگ پیج آریا البرزی را دنبال کنید.
