تعریف air foil
شکل یا جسمی است که در زمان عبور جریان هوا از سطوح آن نیروهای آیرودینامیکی را ایجاد و روی آن اثر می‌گذارد و کمترین مقاومت را نسبت به سایر اشکال در برابر عبور جریان هوا دارد.
انواع ایرفویل
1. ایرفویل‌های متقارن (Symmetrical Airfoil)
ویژگی: سطح بالایی و پایینی کاملاً مشابه هستند.
مزایا:
تعادل و پایداری بالا.
نیروی لیفت فقط با تغییر زاویه حمله تولید می‌شود.
کاربرد: برای کنترل‌کننده‌ها (مانند باله‌های افقی و عمودی هواپیما) و هواپیماهای آکروباتیک.
2. ایرفویل‌های نامتقارن (Cambered Airfoil)
ویژگی: سطح بالایی منحنی‌تر از سطح پایینی است.
مزایا:
تولید نیروی لیفت بیشتر حتی در زاویه حمله صفر.
کارایی بهتر در سرعت‌های پایین.
کاربرد: در بال‌های اصلی هواپیماها، پاراگلایدرها و کاربردهایی که به نیروی لیفت بالا نیاز دارند.
اجزای ایر فویل
1. لبه حمله (Leading Edge):
تعریف: جلویی‌ترین بخش ایرفویل که اولین برخورد جریان هوا با آن صورت می‌گیرد.
ویژگی: به دلیل طراحی منحنی، جریان هوا را به طور هموار به سمت بخش‌های دیگر هدایت می‌کند.
نقش: کاهش مقاومت هوا و جلوگیری از جدایش جریان.
2. لبه فرار (Trailing Edge):
تعریف: انتهایی‌ترین بخش ایرفویل که جریان هوا از آن خارج می‌شود.
ویژگی: نازک‌تر از لبه حمله است.
نقش: تأثیرگذار در کاهش آشفتگی جریان هوا و بهبود کارایی.
3. سطح بالایی (Upper Surface):
تعریف: بخش بالایی ایرفویل که معمولاً منحنی‌تر است.
ویژگی: سرعت جریان هوا در این قسمت بیشتر و فشار کمتر است.
نقش: تولید بخش اصلی نیروی لیفت.
4. سطح پایینی (Lower Surface):
تعریف: بخش پایینی ایر فویل که معمولاً صاف‌تر یا کمتر منحنی است.
ویژگی: فشار بیشتر و سرعت کمتر نسبت به سطح بالایی.
نقش: کمک به ایجاد اختلاف فشار برای تولید لیفت.
نکته: هر چه air foil ضخیمتر باشد سرعت کمتر و نیروی لیفت بیشتری را ساپورت می نماید.
